Από Κρήτη: Υπεστάλη η σημαία της “Κρητικής πολιτείας”, που κάποιος προκλητικά είχε αναρτήσει… Η σημαία της κρητικής πολιτείας που ορισμένοι ανθελληνικοί κύκλοι προβάλουν υπέρ της δήθεν ανεξάρτητης Κρήτης δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά. Πόσο μάλλον να αναρτάται!
Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να καταστρέφουμε αυτή την σημαία η οποία δεν είναι η σημαία της Κρήτης όπως πολλοί λανθασμένα νομίζουν. Δεν αποτελεί ούτε ηρωικό λάβαρο ούτε πολέμησαν για αυτήν οι Κρητικοί. Αντίθετα πολέμησαν για την ένωση με την μητέρα Ελλάδα αποτινάζοντας οριστικά τον τουρκικό ζυγό. Η σημαία αυτή είναι το σύμβολο του προσωρινού ημιαυτόνομου κράτους που υπήρξε εκείνη την εποχή στην Κρήτη υπό την συγκυριαρχία του Σουλτάνου και των μεγάλων δυνάμεων. Προσοχή στην Κρήτη μας μακριά από την μαύρη προπαγάνδα για δήθεν ανεξάρτητη Κρήτη. Η Κρήτη είναι Ελλάδα.
****************************************
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΑΜΕΝΕΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ!
Μικρά Ασία – 13 Αυγούστου 1922: «Η Τουρκική επίθεση εκδηλώθηκε στις 13 Αυγούστου 1922 στην «εξέχουσα» του Αφιόν Καραχισάρ. Το Τουρκικό Πυροβολικό, αλλά και συνολικά δώδεκα Τουρκικές Μεραρχίες τοποθετήθηκαν απέναντι από δύο εκ των Ελληνικών Μεραρχιών του Α’ Σώματος. Πολυάριθμες Τουρκικές Μεραρχίες επιτίθενται στις Ελληνικές και έπειτα από σκληρή άμυνα αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν, ενώ οι καταιγιστικός βομβαρδισμός στον οποίο προχώρησε το Τουρκικό Πυροβολικό, οδήγησε σύντομα στις πρώτες Τουρκικές επιτυχίες, Γρήγορα οπισθοχώρησε και το Β’ Σώμα, ενώ δυνάμεις του Γ και του Β Σώματος επιδίωξαν να συγκρατήσουν το μέτωπο ελέγχοντας τις προσβάσεις προς τη Σμύρνη.
Η ολοκληρωτική κατάρρευση του μετώπου ξεκίνησε από τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου. Από την Ελληνική πλευρά δεν είχε καν εκπονηθεί σχέδιο σύμπτυξης, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν από καιρό ενδείξεις ότι τα γεγονότα οδηγούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση και παρά τις σχετικές υποδείξεις που γίνονταν πανταχόθεν προ της Ελληνική ηγεσία. Ο Στρατηγός Τρικούπης γράφει στα απομνημονεύματα του:
«Οι ούτω πως σκεπτόμενοι Πολιτικοί Αρχηγοί της Χώρας, όφειλαν να γνωρίζουν ότι οπόταν τα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής τίθενται εν πρώτη μοίρα της χώρας ευρισκομένης εν εμπoλέμω καταστάσει, η μαχητική αξία της χώρας ταύτης αρχίζει να καταρρέη »….
11111111
Ο ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ
Στερνός απ’ όλους δούπησε κι ο σαλπιγκτής στο χώμα.
Της σάλπιγγας του ο αντίπαλος δεν είχε σβήσει ακόμα.
Της Μικρασίας ξετρέχοντας τα πλάτη πέρα ως πέρα
πότε αντηχούσε σα λυγμός και πότε σα φοβέρα.
Άθαφτος λιώνει ο σαλπιγκτής μεσ’ τις βροχές. Παρέκει
η σκουριασμένη σάλπιγγα πιστά του παραστέκει.
Με του χιονιού το σάβανο τους σκέπασε ο χειμώνας
κι ήταν βαρύς σαν κόλαση, μεγάλος σαν αιώνας.
Μα τι κι αν ήρθε η άνοιξη; Μέσα στο νέο χορτάρι
δε φαίνεται ούτε σάλπιγγα, ούτε σκεβρό κουφάρι.
Μόνο από νύχτα σε νυχτιά βγαίνει το φάντασμά του
και ψάχνει στα χαμόκλαδα να βρεί τη σάλπιγγά του.
Μην αποκάμεις, Σαλπιγκτή, και μη λιγοπιστήσεις!
Χιλιάδες νύχτες θα διαβούν, νύχτες σιγής και φρίκης.
Μα θα ‘ρθει, θά ‘ρθει ένα πρωί που εσύ θα τους χτυπήσεις
με την παλιά σου σάλπιγγα τους νέους σκοπούς της Νίκης!
Αθάνας Γ.
AΠΟ: http://xryshaygh.wordpress.com/
Αναρτήσεις
